Аддел адукацыі Дзятлаўскага райвыканкамаДзяржаўная установа адукацыі “Навучальна-педагагічны комплекс Таркачоўскі дзіцячы сад – сярэдняя агульнаадукацыйная школа” А.Я.МайсейчыкРоля гульнявой дзейнасці ў развіцці пазнаваўчага інтарэсумалодшых школьнікаўДзятлава2008 г. Рэцензент намеснік дырэктара па вучэбна-выхаваўчай рабоце ДУА “ВПК Таркачоўскі дз/с - САШ” Г.Р.ГаўрошАўтар-складальнік настаўніца пачатковых класаў ДУА “ВПК Таркачоўскі дз/с - САШ” А.Я.Майсейчык^ Роля гульнявой дзейнасці ў развіцці пазнаваўчага інтарэсу малодшых школьнікаў /аўт.-скл. А.Я.Майсейчык. – Дзятлава, 2008.- 40с.У брашуры прадстаўлены вопыт работы настаўніцы пачатковых класаў А.Я.Майсейчык па арганізацыі дыдактычных гульняў у працэсе навучання і выхавання малодшых школьнікаў.Адрасуецца настаўнікам пачатковых класаў.Майсейчык А.Я., настаўніца пачатковых класаў ДУА “ВПК Таркачоўскі дз/с - САШ”, в.Таркачы, 44485УводзіныГульня ў развіцці пазнавальнай актыўнасці малодшых школьнікаўГульня – гэта вялізнае светлае акно, цераз якое ў духоўны свет дзіцяці ўліваюцца ўяўленні, звесткі аб навакольным свеце. Гульня – гэта іскра, якая запальвае аганёк дапытлівасці і кемлівасці. В. А. СухамлінскіАналіз любой чалавечай дзейнасці сведчыць аб тым, што яна падобна на гульню, а гульня – гэта спецыфічнае адлюстраванне ўсяго, што акружае чалавека ў свеце. Каб выхаваць дзіця як суб’екта творчай дзейнасці, як носьбіта пэўнай сістэмы адносін, настаўнік павінен навучыць яго дзейнічаць самастойна пры любых абставінах, у любой сферы чалавечай культуры; сфарміраваць сістэму яго адносін да навакольнага свету, да людзей, да самога сябе. Для рашэння гэтых задач неабходна прабудзіць актыўнасць самога дзіцяці, вядучымі формамі праяўлення якой становяцца дзейнасць і зносіны. Менавіта тут удасканальваюцца прыродныя задаткі або кампенсуецца іх адсутнасць. Як вядома, асноўным відам дзейнасці дзіцяці з’яўляецца гульня. У час гульні маленькі чалавек накаплівае вопыт ролевых паводзін і зносін, што ў далейшым дапамагае яму “уваходзіць” у жыццё. Гульня забяспечвае патрэбнасць дзіцяці ў самавыражэнні і адыгрывае важную ролю ў станаўленні яго асобы. У гульні ствараюцца найбольш спрыяльныя ўмовы для засваення ведаў і ўменняў, для развіцця важных псіхічных працэсаў: сенсорных, абстрагавання і абагульнення, адвольнага запамінання. Любая дзейнасць, гульнявая таксама, прадугледжвае пэўную мэту і канкрэтызацыю яе ў задачах, рэалізацыю зместу з дапамогай спецыфічных сродкаў і ацэнкі яе рэзультатаў. Дзеці не імкнуцца з дапамогай гульні, напрыклад, развіваць адвольную самарэгуляцыю ці дэцэнтрацыю ў мысленні, хоць усё гэта ў гульні адбываецца. Мэты ставяць педагогі: развіваць асобасныя якасці дзяцей, іх эмацыянальныя і валявыя сферы і г. д. Задача педагога – арганізацыя ў жыццядзейнасці канкрэтнага дзіцяці або калектыва такіх гульнявых сітуацый, якія дазволяць сфарміраваць пэўныя новыя якасці, замацаваць тыя, што ўжо набыты. Вялікія магчымасці для ажыццяўлення педагагічнай дзейнасці дае гульня настаўніку. Ён можа ўдзельнічаць у ёй як партнёр, можа быць кіраўніком або кіраваць гульнёй цераз памочніка. Яго роля можа быць даследчай, ацэначнай. Ён можа выступаць кансультантам або проста назіральнікам. Важнейшая задача настаўніка “арганізаваць” поспех дзіцяці, забяспечыць яму рух наперад у гульнявой дзейнасці. Іменна прадметна гульнявое асяроддзе забяспечвае бліжэйшае і перспектыўнае творчае развіццё дзіцяці.Цікавая і змястоўная дзейнасць дзяцей забяспечваецца пры ўмове выкарыстання разнастайных гульняў: фізічных і псіхалагічных гульняў і трэнінгаў – рухальных, карэкцыйных; інтэлектуальна-творчых гульняў – дыдактычных, працоўных, тэхнічных, камп’ютэрных і інш.; сацыяльных – творчых сюжэтна-ролевых , дзелавых гульняў; комплексных – дзейнасць у свабодны час, калектыўна-творчая дзейнасць. У арганізацыі і кіраванні дзіцячымі гульнямі можна выдзяліць наступныя правілы, якіх настаўнік павінен прытрымлівацца пастаянна: 1. Гульня павінна прыносіць радасць. Не застаўляйце дзіця гуляць, а стварыце ўмовы для ўзнікнення пазнавальнага інтарэсу, праяўлення пазнавальнай і творчай актыўнасці. 2. Ажыўляйце гульню, уносячы новы змест і правілы, чытанне казак і апавяданняў, выраб мадэлей і няхай дзеці фантазіруюць, прыдумваюць іншыя гульні, выконваюць новыя ролі. 3. Стварайце ў гульні спакойную атмасферу. Не стрымлівайце рухальную актыўнасць дзяцей. Дзеці могуць скакаць, бегаць. 4. Не навязвайце дзецям гульнявы матэрыял, прадметы, дапаможнікі. Няхай яны ляжаць свабодна. Добра, калі гульнявыя атрыбуты дзеці рыхтуюць самі, па ўласнай ініцыятыве. 5. Хваліце дзіця за поспехі, асабліва, калі ён упершыню паспяхова засвоіў дзеянні, выканаў адказную ролю. 6. Назірайце, аналізуйце, як дзіця выконвае правілы гульні, ролі, гульнявыя дзеянні. 7. Будуйце свае ўзаемаадносіны з дзецьмі на ўзаемным даверы, шчыра раздзяляйце з дзецьмі радасць, поспехі, паказвайце ўзоры ўважлівых адносін да людзей, узаемадапамогі, ветлівасці, культуры паводзін. У навучальным працэсе часта выкарыстоўваюцца дыдактычныя гульні. Дыдактычная гульня з’яўляецца гульнявой фомай навучання, у якой адначасова дзейнічаюць два пачаткі: вучэбны, пазнавальны і гульнявы, займальны. Гульня забяспечвае плаўны пераход ад адной вядучай дзейнасці дзяцей да другой, а таксама садзейнічае хуткаму засваенню ведаў, прадстаўленняў аб навакольным свеце. У адрозненне ад вучэбных заняткаў, у дыдактычнай гульні вучэбныя, пазнавальныя задачы ставяцца не прама, а ўскосна – вучні засвойваюць веды, гуляючы. Навучальная задача ў такіх гульнях як бы замаскіравана і не стаіць на першым плане для іграка, матывам яе выканання становіцца імкненне дзіцяці гуляць, выконваць гульнявыя дзеянні. Такім чынам, гульня можа выконваць самыя разнастайныя функцыі: камунікатыўную, дыягнастычна-карэкцыйную, дыдактычную, псіхатэраўпеўтычную, эстэтычную і інш.^ Роля дыдактычных гульняў ў навучанні і выхаванні шасцігодакДля дзяцей шасцігадовага ўзросту гульнявая дзейнасць з’яўляецца вядучай. Разам з тым сістэматычнае засваенне ведаў на ўроках закладвае аснову авалодання элементамі вучэбнай дзейнасці, якая паступова выцясняе гульнёвую. Змякчыць пераход ад адной вядучай дзейнасці да другой дапамагаюць дыдактычныя гульні. У сваёй працы дыдактычным гульням я надаю вялікую ўвагу, выкарыстоўваю іх на розных этапах урока. Лічу, што гульні даюць магчымасць педагогу ажыццяўляць навучанне, развіваць разумовыя здольнасці, фарміраваць каштоўныя рысы асобы і станоўчыя ўзаемаадносіны дзяцей у даступнай і прывабнай для іх гульнёвай форме. Дыдактычная гульня мае сваю ўстойлівую структуру: дыдактычную задачу, змест, правілы і гульнёвыя дзеянні. Асноўным элементам гульні з’яўляецца дыдактычная задача. Усе астатнія элементы падпарадкаваны гэтай задачы і забяспечваюць яе выкананне. Дыдактычныя задачы могуць быць самымі разнастайнымі: азнаямленне з наваколлем, развіццё маўлення і мыслення, замацаванне матэматычных уяўленняў, выхаванне ўвагі, хуткасці мыслення, кемлівасці і іншыя. Зместам дыдактычнай гульні з’яўляецца навакольная рэчаіснасць (прырода, людзі, іх узаемаадносіны, падзеі грамадскага жыцця, мова, музыка, жывапіс і іншае). Важная роля ў дыдактычнай гульні належыць правілам, якія вызначаюць, што і як, у якой паслядоўнасці павінна рабіць у гульні кожнае дзіця, рэгулююць узаемаадносіны дзяцей: выхоўваюць уменне стрымлівацца, кіраваць сваімі паводзінамі, гаварыць па чарзе, не перабіваючы адзін аднаго. Неабходнасць прытрымлівацца правілаў ва ўмовах калектыўнай гульні прымушае кожнае дзіця суадносіць свае дзеянні з дзейнасцю таварышаў, садзейнічае ўзнікненню агульных інтарэсаў, а таму з’яўляецца важнай умовай фарміравання станоўчых рыс паводзін. Галоўная асабліваць дыдактычнай гульні – наяўнасць гульнявога дзеяння. Менавіта яно перш за ўсё цікавіць і прываблівае дзяцей. Прывяду прыклады некалькіх гульнявых дзеянняў. Дзеянні з цацкамі або прадметамі ці малюнкамі - гэта падбор, складванне і раскладванне іх па пэўнай задуме. Так, у гульні “Ліст” дзеці спачатку складваюць з асобных частак малюнак, а потым расказваюць па ім. Гульнёвымі з’яўляюцца дзеянні адшуквання і знаходжання. Напрыклад, у гульні “Маўчанка” вядучы шукае ў пакоі прадметы з пэўнымі якасцямі. Прывабліваюць дзяцей у гульні элементы загадвання і разгадвання, чакання і нечаканасці. Гульнёвымі могуць быць інтэлектуальныя дзеянні параўнання, супастаўлення, апісання і г. д. Да гульнёвых адносяцца і асаблівыя рухі: плясканне ў далоні, кіданне мячыка, заплюшчванне вачэй, пастукванне па стале. Вялікая група гульняў у якасці гульнёвага дзеяння ўключае спаборніцтва паміж асобнымі дзецьмі або групамі дзяцей. Чым цікавей гульнёвае дзеянне, тым больш паспяхова дзеці вырашаць дыдактычную задачу. Усе структурныя элементы гульні ўзаемазвязаны, адсутнасць аднаго з іх разбурае гульню. У сваёй рабоце з шасцігодкамі я выкарыстоўваю розныя віды дыдактычных гульняў: гульні з дыдактычнымі цацкамі і прыродным матэрыялам, настольныя (друкаваныя) і слоўныя гульні. У гульнях з цацкамі, прыродным матэрыялам дзеці непасрэдна ўспрымаюць прадметы. Гэтыя гульні я будую з улікам прынцыпу нагляднасці і ў адпаведнасці з імкненнем дзяцей гуляць з канкрэтным прадметам. У час гульні яе ўдзельнікі пазнаюць разнастайныя ўласцівасці прадметаў, параўноўваюць, супастаўляюць іх. Да настольных гульняў адношу гульні, у якіх выкарыстоўваюцца карткі з сюжэтнымі і прадметнымі малюнкамі, лічбамі, геаметрычнымі фігурамі і інш. Напрыклад, гульня “Лато”. Слоўныя гульні не патрабуюць нагляднага матэрыялу. Яны пабудаваны на дзеяннях і словах і праводзяцца пасля таго, як у дзяцей сфарміраваны пэўныя веды аб рэальных прадметах або з’явах. Гэта такія гульні “Зычны – галосны”. “Скажы наадварот”, “Чые галасы?”, а таксама гульні-загадкі. Да кожнай гульні я старанна рыхтуюся: прадумваю яе ход, спосабы тлумачэння правіл гульні дзецям, а таксама вызначаю сваё месца ў ёй. Да гульні рыхтую і дзяцей, аднаўляем з імі пэўныя веды або засвойваем новыя . У такім выпадку гульня замацоўвае веды, якія дзеці атрымалі на занятках або з паўсядзённым жыцці. Пры правядзенні гульні стараюся коратка і зразумела растлумачваць яе змест і правілы, імкнуся заахвоціць усіх дзяцей, паважліва адношуся да ўдзельнікаў гульні. У час гульні сачу за яе тэмпам. Павольны тэмп стамляе, расхалоджвае дзяцей, ім даводзіцца падоўгу чакаць сваёй чаргі. Але і празмерна хуткі тэмп узбуджае дзяцей, прыводзіць да мітусні, часам выклівае спрэчкі паміж удзельнікамі гульні. У ходзе гульняў я часта выступаю ў ролі вядучага, пры гэтым накіроўваю гульню рэплікамі, пытаннямі, непрыкметна падтрымліваю асобных дзяцей, ствараю ўмовы для праяўлення ініцыятывы, даю ацэнку няправільным адказам або прадухіляю іх. Напрыклад, у гульні “Магазін” выконваю ролю прадаўца і сачу за тым, каб дзеці правільна апісвалі прадметы, якія хочуць купіць. Сур’ёзную ўвагу надаю правілам гульні. Ад захавання правіл гульні залежыць выхаваўчая каштоўнасць – усведамленне дзецьмі норм паводзін у калектыўнай дзейнасці, станаўленне патрабавальных і справядлівых адносін да равеснікаў, уменне звяртаць увагу на думку таварышаў, узгадняць з імі свае жаданні. Такім чынам, дыдактычныя гульні я выкарыстоўваю і як спосаб навучання, разумовага, фізічнага развіцця дзяцей, і як спосаб іх маральнага выхавання.Развіццё пазнавальнага інтарэсу шасцігодак у працэсе навучанняВучэнне павінна быць шчаслівым, вясёлым, грунтоўным. Ш. А. АманашвіліВядучым відам дзейнасці для малодшых школьнікаў з’ўляецца вучоба. Галоўная мэта вучэбнага працэсу - арганізаваць пазнавальную дзейнасць вучняў так, каб забяспечыць высокую ступень засваенння імі ведаў. Адсюль зразумела, што эфектыўным можна лічыць толькі той метад, які стымулюе пазнавальную актыўнасць усяго класа і кожнага вучня. Сярод сродкаў актывізацыі вучобы дыдактыкі выдзяляюць: вучэбны змест, метады і прыёмы навучання, формы арганізацыі навучання. Змест вучэбнага матэрыялу садзейнічае абагачэнню і расшырэнню ведаў дзяцей, набыццю вопыту, развіццю яго кругагляду. Але не ўсё прываблівае ў змесце навучання малодшых школьнікаў. Таму перад настаўнікам паўстае задача – зацікавіць дзяцей. У пачатковых класах на ўроках выкарыстоўваецца розны займальны матэрыял: дыдактычныя гульні, сюжэтна – ролевыя гульні, розныя гульнёва-навучальныя сітуацыі, рэбусы, займальныя задачы ў вершах, загадкі, элементы спаборніцтва. Гульня неўзаметку заахвочвае выконваць нялёгкую разумовую працу, не ўспрымаючы яе як працу. Гульня неназойліва дапамагае прыняць пэўныя правілы, ускласці на сябе пэўныя абавязкі. Пры выбары той ці іншай гульні, можна кіравацца і больш канкрэтнымі мэтамі: набыць новыя веды па тэме, удакладніць, пашырыць і паглыбіць іх, разгледзець з’яву ў новым аспекце, звязаць новае з вядомым, узнавіць забытае, папярэдзіць забыванне і іншае. Добра арганізаваная гульня даводзіць разумовую і эмацыянальную актыўнасць да такога ўзроўню, якога ніколі не бывае пры звычайным завучванні, бо яна аб’ядноўвае мэту, дзеянне і вынік, мабілізуе веды і ўвагу, уцягвае ва ўдзел нават пасіўных: сочачы за гульнёй, яны зусім не пасіўна ўдзельнічаюць у працэсе даследавання. Крыніцай сапраўднай пазнавальнай актыўнасці дзяцей любога ўзросту з’яўляюцца патрэбнасці. Найбольш распаўсюджаным матывам, які ўплывае на фарміраванне ў шасцігадовага дзіцяці цікавасці да навучання з’яўляецца матыў гульні. Каб задаволіць матыў гульні, настаўнік у першым класе на ўроках прымяняе дыдактычныя гульні, сюжэтна – ролевыя гульні, лічылкі, загадкі, рэбусы, гульнёва-навучальныя сітуацыі. Навучанне грамаце – першая ступенька ў школьным курсе роднай мовы. Менавіта на ўроках навучання грамаце ў вучняў выхоўваецца цікавасць да роднай мовы. Гульнёвы матэрыял садзейнічае фарміраванню ў дзяцей правільнага вымаўлення гукаў, развіццю фанетычнага і моўнага слыху, засваенню ведаў аб слове, складзе, гуку, запамінанню іх суадносін з гукамі, выпрацоўцы выразнай дыкцыі. Для развіцця мовы шасцігодак я выкарыстоўваю такія гульні: “Назаві адным словам”, “Слова заблудзілася”, “Карусель”, “Гукі-браткі”, “Выберы цацку” і іншыя. Значэнне моўнага паняцця “слова” паказваецца на розных прыкладах у працэсе гутарак, а замацоўваецца ў час выканання практыкаванняў, дыдактычных гульняў. З гэтай мэтай выкарыстоўваю вершы, якія знаёмяць дзяцей шасцігадовага ўзросту са словам, паказваюць практычную значнасць слова, раскрываюць слова як сэнсовую адзінку мовы. Садзейнічаюць азнаямленню дзяцей з тэрмінам “слова” і загадкі, у якіх трэба дадаць апошнія словы. Напрыклад, гульня “Хто ведае, якіх слоў не хапае?”Па цвічку тук – ток Б’е жалезны... (малаток) Е.Лось.Загадкі-забаўлянкі прывучаюць вучняў уважліва слухаць верш, падбіраць падобныя па гучанню і прыдатныя па сэнсу словы. Слова-адгадка можа быць выкарыстана і для вывучэння ў ім таго ці іншага гука. Пры азнаямленні вучняў з гукавым складам слова карысна ўжываць вершы, якія змяшчаюць гукапераймальныя словы. Напрыклад:Пэўна, вы вясновую чулі, Як на дрэве, на суку Кліча на ўвесь лес зязюля: -Ку-ку! Ку-ку! В.ВіткаПры выкарыстанні гульні трэба помніць, што гульнёвая задача павінна супадаць з вучэбнай задачай. Для замацавання навыка правільнай пастаноўкі націску ў словах выкарыстоўваю гульню “Выберы цацку”. Вучню прапануецца ўзяць цацку, напрыклад, у назве, якой націск падае на другі склад. Вельмі падабаецца маім вучням на ўроках навучання грамаце надзяваць на руку ляльку з тэатра “Батлейка” і вучыць яе чытаць або чытаць асаблівым для гэтай лялькі голасам: калі гэта лісічка – то хітрым, а калі воўк ці мядзведзь, то суровым. І звычайная справа – чытанне – ператвараецца ў цікавую гульню. Займальнасць на ўроках навучання грамаце – гэта захопленасць мовазнаўствам з яго “цяжкай” граматыкай і лексікай. Праз гульню значна лягчэй зразумець няпростыя законы мовы – а значыць яе, мову, ведаць, паважаць, любіць, берагчы. Каб забяспечыць актыўную работу вучняў на ўроку матэматыкі ў 1 класе выкарыстоўваю гульні-спаборніцтвы: “Лесвічка”, “Эстафета”. Для развіцця вылічальных навыкаў прымяняю гульні: “Маўчанкі”, “Кругавыя прыклады”, “Вылічальныя машыны”, гульні-падарожжы разам з казачнымі героямі, паравозікам з Рамашкава. Дыдактычныя гульні на ўроках матэматыкі не толькі развіваюць пазнавальны інтарэс, але і фарміруюць агульнавучэбныя ўменні і навыкі самастойнай работы. Сярод агульнавучэбных навыкаў і ўменняў асобае месца займаюць уменні кантроля і ацэнкі сваёй дзейнасці і дзейнасці сваіх таварышаў. Гэтыя ўменні фарміруюцца пры выкарыстанні гульні могуць рэалізавацца ў групавой і парнай рабоце. Гэта і абмен сшыткамі, і праверка заданняў. Гэта такі варыянт, калі адзін вучань задае задачу, а другі рашае яе і наадварот. Гэтая гульня павышае адказнасць вучняў да вучобы, дазваляе творча авалодаць вучэбным матэрыялам. На ўроках матэматыкі вучні з захапленнем рашаюць задачы ў вершах, задачы-жарты. Яны выклікаюць цікавасць у дзяцей, лёгка запамінаюцца, ажыццяўляюць урок, спрыяюць развіццю кемлівасці.Тры папугаі Ехалі ў трамваі. Двое каля рынку Выйшлі на прыпынку. Колькі на прыпынку. Колькі ж папугаяў Стала ў трамваі?Прыляцелі на ўрокі Белабокія сарокі. За парты ўселіся па дзве -Дзве парты лішнія яшчэ. Пераселі па адной -Лішняй парты ні адной. Колькі ж белабок-сарок Прыляцела на ўрок?У Андрэйкі адзін брат. І імя яго Марат, Тры сястры -Наташа, Яна і маленькая Аксана. Колькі ж у сям’і дзяцей? Хто палічыць іх хутчэй?Валік – хлопчык хвацкі -Робіць брату цацкі: Трактар, лодку, лыжку, Коніка і мышку. Цацкі зможаш палічыць -І табе будзе рабіць.На палянцы, ля крыніцы, Скачуць жвава дзве куніцы. Да іх прыбеглі дзве лісічкі, Дзве маленькія сястрычкі. А за лісічкамі як кот, Падкраўся ціхенька янот. Звяры скакалі і куляліся... Колькі іх – вы здагадаліся? Для развіцця вылічальных навыкаў прымяняю гульню “У палёт”. На дошцы запісваю кругавыя прыклады і вывешваю малюнак ракеты з люкам. У палёт на ракеце паляціць той, хто правільна вылічыць прыклады, а ў каго ёсць памылкі застануцца ў дублёрах. Правільны адказ запісан на люку ракеты. Адкрывае люк той, хто першы правільна рашыў прыклады. Трэба помніць, што прымяняючы гульню на ўроку, настаўнік павінен абавязкова дэманстраваць, паказваць вучням іх дасягненні. Вучань ўсведамляе, што настаўнік хваліць яго не толькі за добры ўдзел у агульнай гульні, але і за рэзультат – за атрыманыя веды і ўменні. Гульня не павінна быць штучна прыцягнутай да той ці іншай тэмы ўрока, яна павінна быць штучна прыцягнутай да той ці іншай тэмы ўрока, яна павінна ўплятацца ў вывучэнне праграмнага матэрыялу. Нельга забываць і пра фізкультмінуткі, якія павінны быць прадаўжэннем гульні на ўроку. Напрыклад, калі на ўроку ідзе размова пра спорт. То ў час фізкультмінуткі мы як бы гуляем у тэніс, у футбол, плаваем. Калі гаворым пра лес, пра яго прыгажосць зімой, то імітуем хадзьбу на лыжах, гуляем у снежкі і г.д.Паравоз крычыць: -Ду-ду-ду-у-у-у! Я іду-іду-іду-іду. Колы весела бягуць, Колы песеньку пяюць: -Чах-чах-чах, Чух-чух-чух. Чах-чах-чах, Чух-чух-чух. Ш-ш-ш... Ту-у-у... ПрыехаліАбібок. Мама вяжа Рукавічкі, Я ваксую чаравічкі. А на кухні Дзед з бабуляй Мыюць міскі І каструлі. Не сядзіць без справы Тата – Робіць санкі-самакаты. Толькі коцік, абібок Каля грубкі грэе бок.Вельмі цікавыя для вучняў сюжэтныя гульні. Яны не патрабуюць асаблівай падрыхтоўкі, патрэбна толькі прадумаць ход такіх гульняў. Важна адзначыць, што сюжэтныя гульні можна праводзіць на працягу ўсяго вучэбнага дня, падпарадкоўваючы працу адзінай мэце. А тэматыка гульняў можа быць разнастайнай: “У свеце казак”, “Падарожжа ў горад Угадайск” і г.д. Я часта выкарыстоўваю прыём прысутнасці на ўроках казачных герояў і жывёл, якія прыходзяць на ўрок з заданнямі для вучняў. З дапамогай персанажаў любімых дзецьмі мультыплікацыйных фільмаў, кніжак, якія “прыходзяць” на ўрокі, можна ў гульнявой форме арганізаваць вучэбную дзейнасць вучняў на любым этапе ўрока. Дзеці з задавальненнем складаюць прыклады для Чыпаліна, дапамагаюць свайму новаму аднакласніку Бураціна засвоіць азы матэматычных ведаў. Шасцігодкі вельмі стараюцца, імкнуцца, каб госці адзначылі іх добрую працу. Разам з Нязнайкам малышы шукаюць памылкі ў прыкладах, разам з Самаробкіным падлічваюць дэталі, якія патрэбны для рамонту аўтамабіля, разам з маленькім ільвянём размяркоўваюць косткі на снеданне і абед, разам з доктарам Айбалітам адлічваюць пэўную колькасць таблетак для лячэння хворых звяроў. Гульнёвыя сітуацыі з казачнымі героямі ствараюць на ўроку атмасферу прыўзнятасці, патрабуюць ад дзяцей адказнасці за справу, якую ім даручылі. Напярэданні Новага года дзеці сустракаюцца з Дзедам Марозам. Выканаўшы ўсе заданні, шасцігодкі дапамагаюць Дзеду Марозу адшукаць Снягурку, якая заблудзілася. Такія сюжэтныя гульні непрыкметна, самі па сабе дапамагаюць вучням засвойваць вучэбны матэрыял і накіраваны на актывізацыю разумовай дзейнасці вучняў.У сваёй рабоце я таксама праводжу цікавую гульню- спаборніцтва “ Хто хутчэй упрыгожыць ёлачку ?”. У гэтай гульні ўлічваецца хуткасць выканання заданняў. Вывешваю два плакаты-аплікацыі з выявамі елачак для дзвюх каманд-удзельніц конкурсу. На дошцы для ўсіх вучняў класа запісваюцца два слупкі прыкладаў. Удзельнікі каманд па чарзе падыходзяць да дошкі, рашаюць прыклады, вешаюць на ёлку цацку і перадаюць “эстафету” наступнаму гульцу сваёй каманды. Апошняя цацка зорка. Каманда, удзельнік якой першым павесіць яе на вяршыню ёлкі, становіцца пераможцай. Аналагічным чынам праводзяцца гульні-спаборніцтвы “Кармушка” (дзеці, рашыўшы прыклад, прымацоўваюць картку з выявай птушкі да кармушкі), ”Акварыум” (малышы па чарзе кормяць рыбак,пакуль не накормяць усіх), ”Збор грыбоў” (вучні збіраюць грыбы ў кошык, пакуль кошык не напоўніцца). Пры арганізацыі кожнай гульні я не забываю хваліць малышоў, падтрымліваю іх, узнагароджваю за поспехі. Гэта надае маленькім вучням упэўненасць у сваіх сілах, фарміруе пазнавальную цікавасць, узмацняе імкненне да творчай актыўнасці, пабуджае да далейшай плённай працы. Так, казачны герой, які пабываў ў гасцях у дзяцей, дзякуе ім за работу. А вось як можна заахвочваць дзяцей у час гульні “Хто збярэ лепшы букет?”. Кветкі букета і ваза выразаецца з каляровай паперы. На працягу ўрока яны ўручаюцца вучням, якія правільна выканалі заданне. Кожны імкнецца атрымаць як мага больш кветак і сабраць лепшы букет. У гульні “Хто пабудуе дом? “ у якасці прызоў дзеці атрымліваюць дэталі канструкцыі дома ( дах, сцены, вокны, дзверы і г.д.). У гульні “Хто стане альпіністам?” малышы за правільныя адказы ўзнагароджваюцца элементамі “гор” (гэта могуць быць разрэзаныя на часткі трохвугольнікі ). У канцы ўрока вучні са сваімі прызамі выходзяць да дошкі і з дапамогай магніцікаў “збіраюць” на дошцы малюнак. З кавалачкаў атрымліваюцца “горы” – выясняем, чыя вышэйшая. І “юнага альпініста” віншуюць з перамогай. У гульні лягчэй ажыццяўляць індывідуальна-дыферынцыраваны падыход да вучняў. Ёсць вучні, якія баяцца выходзіць да дошкі, не ўпэўнены ў сваіх ведах, але любяць, як і ўсе, гуляць таму я стараюся прыцягваць такіх вучняў у гульнёвыя сітуацыі як можна часцей. Гульня не толькі стымулюе пазнавальную актыўнасць вучняў, але і выклікае ў іх станоўчыя эмоцыі ў працэсе вучэбнай дзейнасці, развівае самастойнасць, волю, ініцыятыву. Гульня садзейнічае развіццю калектывісцкіх навыкаў, развіццю мовы, мыслення, грамадскіх паводзін. У выніку сістэматычнага выкарыстання гульняў у вучэбным працэсе ў вучняў развіваецца рухомасць і гібкасць розуму, фарміруюцца такія працэсы мыслення, як параўнанне, аналіз і іншыя. Пры дапамозе гульні можна дабіцца трывалага засваення і замацавання ведаў вучняў. Гульня павінна быць дынамічнай, таму недапушчальны доўгія тлумачэнні і заўвагі дысцыплінарнага характару. Ні ў каго не выклікае сумлення тое, што гульня для дзяцей – з’ява жаданая, радасная. Часта настаўнікі на ўроках матэматыкі выкарыстоўваюць матэматычныя эстафеты, калектыўныя спаборніцтвы “Хто хутчэй?” Я таксама вырашыла выкарыстаць гульню – спаборніцтва, але не ўлічыла, што ўзровень ведаў вучняў майго класа розны і таму не ўсе могуць справіцца з такім заданнем. Так, для сябе зрабіла вывад, што прымяняючы гэты гульнёвы прыём, неабходна помніць аб роўных магчымасцях дзяцей, што ўдзельнічаюць у гульні. Таму цяпер, калі праводжу гульні-спаборніцтвы, падбіраю слабейшым вучням нескладаныя прыклады, каб усе вучні справіліся з заданнем і не падвялі сваю каманду, не выклікалі гнеў сваіх таварышаў. Цікава праходзяць і падабаюцца вучням майго класа ўрокі-падарожжы. Урокі-падарожжы могуць быць разнастайныя. Можна мяняць від транспарту, маршрут і змест урока. Напрыклад, урокі матэматыкі часта складаю на сюжэты прачытаных казак: “Рэпка”, “Пшанічны каласок” і інш. Галоўнае, каб выбраная гульня садзейнічала вучэбна-выхаваўчым мэтам, замацаванню і паглыбленню пазнавальнай цікавасці дзяцей да навучання. Такім чынам, прымяненне на ўроках элементаў гульнявой тэхналогіі стварае ў дзяцей працоўны настрой, садзейнічае пераадоленню цяжкасцей у засваенні новага матэрыялу, здымае стамляльнасць і дазваляе падтрымліваць увагу на працягу ўсяго ўрока.Выкарыстанне элементаў гульні на ўроках навучання пісьмуНайбольшую цяжкасць пры навучанні дзяцей шасці гадоў выклікаюць урокі навучання пісьму. Гэта зусім новы від дзейнасці для вучняў, для выканання якога ў дзяцей павінны быць добра развіты дробныя мышцы рукі. Да таго ж пісьмо патрабуе ад дзяцей вялікага зрокавага напружання. Дзеці хутка стамляюцца, прападае цікавасць да пісьма. І тут на дапамогу прыходзіць гульня. Для таго, каб вучням захацелася ўзяць у рукі ручку і напісаць першыя ў сваім жыцці літары, склады, словы, неабходна іх зацікавіць . Я расказваю ім казкі пра літары, пра іх прыгоды. Так, у гульнёвай форме, ідзе правільнае ўспрыманне вучнямі напісання абрысаў літары і яе злучэнняў з іншымі літарамі. З дапамогай схемы-доміка дзеці запаміналі структуру нашай мовы: на першым паверсе жывуць гукі і літары, на другім – склады, на трэцім – словы, на чацвёртым – сказы. Для замацавання напісання літары вучні штрыхавалі выявы машын, жывёл, прадметаў, посуду гэтымі літарамі. Для індывідуальнай самастойнай работы выкарыстоўваю перфакарты з выявай домікаў. Напрыклад, патрэбна рассяліць склады з мяккім і цвёрдым зычным гукам у розныя домікі; або у адзін домік пасяліць словы з адным складам, а ў другі - словы з дзвюма складамі. На ўроках навучання пісьму часта выкарыстоўваю ілюстрацыі дзіцячых кніг, кніжкі-размалёўкі. Напрыклад, прапаную разгледзець ілюстрацыю і назваць прадметы, у назве якіх ёсць гук, які мы вывучаем. Галоўны вынік прымянення гульняў і элементаў гульні на ўроках навучання пісьму - вучні з ахвотай пісалі свае першыя літары, склады, словы, сказы.^ Гульні з загадкаміЗагадка – гэта мудрагелістае алергічнае апісанне прадмета ці з’явы, якое прапануецца як пытанне для адгадвання. У звычайных рэчах і празаічных з’явах загадка адкрывае празаічныя бакі, іх апісанне спалучаецца з эстэтычнай ацэнкай аўтара, якая грунтуецца на бытавым, працоўным, гістарычным вопыце чалавека. У загадцы шырока выкарыстоўваюцца метафарычныя алегорыі, метанімія, увасабленні, розныя віды параўнання, разнастайная рытміка. І народныя, і літаратурныя загадкі з’яўляюцца сапраўднымі дыяментамі любой мовы і могуць выкарыстоўвацца як на ўроках па ўсіх прадметах, так і ў пазакласнай дзейнасці. Яны развіваюць кемлівасць, дапытлівасць, здольнасці да паэтычнай выдумкі, выхоўваць любоў да роднага слова. Дзеці з задавальненнем гуляюць у гульні з загадкамі. Прывяду прыклад некаторых гульняў з загадкамі, якія я прымяняю на ўроках і пазакласных мерапрыемствах. 1. ^ Падскажы слоўца. Вядучы (вядучыя) чытае па памяці загадкі. Адгадка – апошняе слова ў загадцы, яго і павінны сказаць дзеці хорам. Загарэліся сумёты, Пад вярбой гараць ля плота. Кот на печы не ляжыць – Як мага хутчэй бяжыць. Ведае хітрун стары: Прыляцелі... (снегіры). Стракатуха прыляцела І на даху дома села. Не жыццё – адна марока, Як пачне трашчаць... (сарока). В.Зуёнак.2. Друкарня. У гульні прымаюць удзел дзве каманды, кожная з якіх атрымлівае набор картак. На картках напісана адна з наступных літар: А, В, Г, Е, І, К, Л, Н, О, П, Р, С, Ц, Ч, Я. Члены каманд (іх лік адпавядае колькасці літар) прымацоўваюць карткі на грудзях. Вядучы чытае загадку, удзельнікі каманд павінны як мага хутчэй стаць у рад так, каб можна было прачытаць слова-адгадку. Белы, лёгкі і пушысты, Ён укрыў зямлю ўсю чыста. Як прынёс яго ў дом – Ён разліўся ручаём.(Снег.) Заўсёды летам і зімой Мае іголачкі са мной, Галінак у мяне багата. Зімой прыходжу к вам на свята.(Елка.) Яго ніяк не абмінеш: Ці ў хатку заходзіш, Ці з хаты ідзеш.(Парог)3. Хто больш? Каманды атрымліваюць карткі, на якіх пад нумарамі запісаны загадкі. На адгадванне загадак даецца 1 хвіліна. Адгадкі запісваюцца на кантрольным лісце паперы пад тымі ж нумарамі, што і загадкі.1. І зімой, і летам – Белая як снег, І зімой, і летам – Як надзьмуты мех, Ходзіць на лапатках, Бегае нягегла, Рогам есць і п’е, А гергеча гэтак, Што нікому нельга Зразумець яе. 2. Два разы нараджаецца, адзін раз памірае. 3. Лёгка з зямлі паднімаеш, А далей сваёй рукі не кінеш. 4. Без сякеры і цвікоў Збудавалі круглы дом. Н.ГілевічКантрольны ліст: 1. Гусь. 2. Птушка. 3. Птушынае пяро. 4. Гняздо4. Хто хутчэй. Прадстаўнікі каманд падыходзяць да стала, на якім знаходзяцца карткі з тэкстамі загадак і карткі з выявамі птушак. Кожны павінен выцягнуць картку з загадкай і за 2 хвіліны падабраць да яе картку з адгадкай. Без гадзінніка жыве, А ў пару заўжды ўстае, Галасіста ён спявае, Нас прачнуцца заклікае. Зноў пад дахам , угары, Дом будуюць маляры. Будзе ўтульны церам-дом, Гразь ім служыць як бетон. Хто ж такія муляры, Што працуюць у гары. Н.ПарукаўЧаму дзеці так любяць загадкі? Ды таму, што загадка ў сімвалічнай форме паказвае дзіцячы вопыт пазнання рэчаіснасці.Наступныя гульні дапамагаюць вучням пазнаёміцца з гукамі, складамі, словамі, замацаваць навык чытання.1. Назавіце кветкі з адным, двума, трыма складамі. Адзін: бэз, флёкс, мак. Два склады: астра, гваздзік, ружа, лотаць, касач, цюльпан. Тры склады: гарлачык, фіялка, лілея, вяргіня, півоня, рамонак, васілёк, званочак. 2. Падбярыце слова – назву кветкі, каб яно пачыналася з гука а; к; р. 3. “Многа – адзін”. Ружы – ружа, півоні – півоня, астры – астра, вяргіні – вяргіня, званочкі – званочак, фіялкі – фіялка, касачы – касач, Лілея – лілія. 4. “Збярыце букет”. У букет можна браць кветкі, у якіх ёсць галосныя а; у; і. Або тыя, дзе другі гук – зычны (галосны). 5. Назавіце лішняе слова: півоня, астра, ружа, гваздзік, гладыёлус, кавун, касач, фіялка. 6. “З купіны на купіну”. Настаўнік указкай паказвае склады на складовай табліцы. А дзеці чытаюць. На канцы ўказкі – малюнак жабкі. 7. “Што яшчэ можна пагрузіць на машыну?” (Каб слова пачыналася на “М”). - Што вязеш, аўтамашына? Усё што ёсць на “М”. Вось маліна, мячык, манка І мачанка ў місцы... “Чыстагаворкі са складоў”. Мо-мо-мо – з’елі много экскімо. Ма-ма-ма – у нас часу няма. Мы-мы-мы – дачакаліся зімы. 8. “Адрамантуй літары” Настаўнік кажа, што літары, якія запісаны на дошцы, аб’еў жучок, трэба іх адрамантаваць і назваць. (Літары не дапісаны). 9. “З кветачкі на кветачку”. Намаляваць на кветачках склады, у настаўніка на ўказцы матылёк або пчолка, якая “лётае” з кветачкі на кветачку. Дзеці чытаюць склады. 10. “Правядзіце вавёрку ў дупло”. Да дошкі прымацаваны малюнак дупла, вакол надрукаваны знаёмыя дзецям склады. Настаўнік паведамляе задачу: “Вавёрка можа трапіць у дупло, скачучы па складах з літарай “С”. Дапамажыце ёй”. 11. “Так ці не так?” Валя адпрасавала спадніцу, сукенку, футра, кашулю, хустку. У дупле жывуць восы, дзяцел. Вавёрка, барсук, сава. У вырай паляцелі жураўлі, ластаўкі, буслы, сарокі, лебедзі, кнігаўкі. 12. “Наадварот”.Шырокі-вузкі, добры-кепскі, мяккі-цвёрды, чысты-брудны, злева-справа, чорны-белы, цяжка-лёгка, зверху-знізу, дорага-танна, вясёлы-сумны, часта-рэдка, зіма-лета, высока-нізка, цёмна-светлАсаблівасці арганізацыі пазнавальнай дзейнасці малодшых школьнікаў у выхаваўчай дзейнасціПазнавальная дзейнасць з’яўяецца адным з відаў выхаваўчай дзейнасці, якая выконвае ў выхаванні важную ролю, а пазнавальная гульня ў сваю чаргу з’яўляецца адной з вядучых форм выхаваўчай пазнавальнай дзейнасці, якая з’яўляецца прыцягальнай і цікавай для дзяцей дадзенага ўзросту. Выкарыстанне займальных форм стварае радасны псіхалагічны настрой, спрыяе з’яўленню жадання займацца вольнай пазнавальнай дзейнасцю за межамі класа, школы. Вялікую ролю ў фарміраванні грамадзянскіх рыс характару дзіцяці я , у сваёй педагагічнай дзейнасці, адводжу народным гульням , якія ні толькі выхоўваюць вучня, але і абуджаюць цікавасць да азнаямлення з навакольным светам – “Мянькі”, “Галубы”, “Міхасік”, “Мароз”, “Белыя мядзведзі”. У гульнях у вучняў найбольш поўна праяўляюцца таворчыя здольнасці , фантазія , іх чалавечыя якасці. Часцей за ўсё я выкарыстоўваю народныя гульні, якія маюць моўныя вытокі, у якіх унесены простыя гука-высотныя інтанацыі, фальклорны матэрыял – прыказкі ,прымаўкі, лічылкі, загадкі, заклічкі, дражнілкі. А старажытна-беларускія словы ні толькі ўзбагачаюць слоўнікавы запас дзяцей, але і садзейнічаюць іх агульнаму развіццю. З мэтай узбагачэння слоўнікавага запасу вучняў і развіцця мовы, у пазаўрочнай рабоце выкарыстоўваю таксама інтэлектуальныя, інтэрактыўныя і спартыўныя гульні, у якіх выкарыстоўваюцца лічылкі, заклічкі, рыфмаванкі. Гэта такія гульні , як “Гарады” – дзеці змагаюцца за званне “Знаўца роднага краю”. Гульня “Змейка” дапамагае ў тлумачэнні незразумелых слоў, гульня “Збяры слова”, гульня “Расшыфруй слова” - запісаныя літары лічбамі, іх трэба расшыфраваць; гульня “Лесвіца” – у слупок запісаны словы так, што ў кожным слове на адну літару больш. Прыкладам развіцця пазнавальнай актыўнасці будзе і гульня “Цудадзейнае кола”, мэтай якой з’яўляецца пашырэнне слоўнікавага запасу вучняў і азнаямленне дзяцей з разнастайнасцю беларускай мовы. Правёўшы дыягнастычныя даследванні (напрыканцы навучальнага года) я зрабіла вывад, што слоўнікавы запас вучняў узбагаціўся, арфаграфічная пільнасць дзяцей павысілася, цікавасць пры вывучэнні і замацаванні новых слоў дала высокія вынікі, а перарабіць (выхаваць) душы падрастаючага пакалення адміністрацыйным шляхам нельга, затое лёгка кіраваць ду